Sumerce - II (Patreon)

8 Ağustos 2009

Sumer dili ilk keşfedildiğinde, daha kimse nedir nasıldır bir şey bilmezken Julius Oppert adlı bir Alman 1855 yılında bunun tıpkı Macarca ve Türkçe gibi aglutinatif bir dil olduğunu fark etmiş – yani sarmısak-la-ya-ma-dı-k-lar-ımız-ın-ki-ler-le-y-miş-sin-iz gibi zincirleme eklemlemeye müsait. Dolayısıyla “Turani” bir dil olabileceğini ileri sürmüş. Pek taraftar bulmamış gerçi ama bir otuz sene daha bu fikrinden caymamış.

Derken bilim adamları karıncalar gibi çalışıp Sumerceyi sökmüşler. Friedrich Delitzsch 1914’te ilk Sumerce sözlüğü çıkarmış, Poebel 1923’te gramerin hakkından gelmiş, Türki dillerle alakası olmadığını açıkça ortaya koymuşlar.

Tabii bu bilgilerin o günün koşullarında okyanusları, dağları, çölleri aşıp Avrupa’dan bize ulaşması zaman almış. 1930’da Ebedi Şef dünya tarihini yeniden yazmaya karar verince birileri “Sümer”lerin Türk olduğunu kulağına fısıldamış. O da beğenmiş, öyle olsun demiş; belki yarın bir gün Irak’a sarkacak olursak lazım olur diye de düşünmüş müdür bilmem. Ondan sonra sekiz yıl boyunca her vatansever Türk Dilbilimcisi “Sümerce a-gulug-guk ağıl demektir demek ki Sümerler Türktür” mealinde birkaç makale yazmayı gerekli – ya da en azından faydalı – bulmuş. Dünya literatürünü eşsiz incilerle donatmış.

38’den sonra konu tavsamış tabii ama etrafta halâ durmaksızın mu gu gu diye bir şeyler geveleyen birileri var bugün de. Ciddiye alan kalmadı gerçi, ama Atamızın teorisidir, açıkça “yallah” demeye de kimsenin şeysi yetmez.

Şapka Kanunu gibi, kaldırsan bir türlü, tutsan bir türlü!